Πρώτες εντυπώσεις από τη Κοπεγχάγη 8-13/12
People's Climate Summit
Από την άλλη, στην Christiania, την εναλλακτική κοινότητα της Κοπεγχάγης που υπάρχει από το 70 βρίσκεται σε εξέλιξη το Climate Bottom Meeting: Windows of Hope.
Εδώ, μία διαφορετική προσέγγιση αναπτύσσεται:
εμείς, οι άνθρωποι είναι που πρέπει να ενδυναμωθούμε ώστε να επιτύχουμε την επιθυμητή κοινωνική και κλιματική αλλαγή.
Διάφορα άλλα πολιτιστικά γεγονότα εξελίσσονται. Το πρότζεκτ '' Rethink contemporary art and climate change event αποτελείται από το Rethink Kakotopia το Rethink Relations και το Rethink the Implicit, προτάσεις μέσα από τις οποίες αναδεικνύεται ο προβληματισμός των καλλιτεχνών για το ζήτημα της σχέσης ανθρώπου και περιβάλλοντος, κατ' επέκταση τα ζητήματα που οδηγούν στην κλιματική αλλαγή.
Η Διάσκεψη της Κοπεγχάγης έχει μεγάλη σημασία για το μέλλον αφού τα πάντα παίζονται.
Όσα διακυβεύονται εδώ έχουν μία διαφορετική σημασία για τον καθένα.
Σε μία παράλληλη εκδήλωση στο DGI ετοιμαζόταν η Διακήρυξη Klimaforum 09.
Το κείμενο συντασσόταν από ανθρώπους από πολλές χώρες, κυρίως από Αφρική, Ασία και Νότιο Αμερική (και πολλούς ιθαγενείς) που επιχειρούσαν να συμπεριλάβουν τις συνέπειες της ιστορίας δύο και περισσότερων αιώνων στην παρούσα κατάσταση των πραγμάτων.
Στην Christiania όμως, την ανεξάρτητη κοινότητα που υπάρχει στο κέντρο της πόλης (για περισσότερα δες Christiania http://www.christiania.org/)εξελίσσεται το εναλλακτικό φόρουμ για το κλίμα. Εκπρόσωποι σύγχρονων ριζοσπαστικών εναλλακτικών κινημάτων, από οικοκοινότητες από όλο το κόσμο και μέλη των Transition Towns αναδεικνύουν την προοπτική λύσης μέσα από το πρόβλημα με την ενδυνάμωση της ανθρώπινης πλευράς του ζητήματος που αφορά το περιβάλλον και το κλίμα.
ΣΚΟΠΟΙ
«Υπάρχει μία αληθινή ανάγκη για εκπαίδευση που φέρνει κοντά το μυαλό, τη καρδιά και τα χέρια».
Επιβεβαιώνοντας τη παραπάνω επισήμανση, το ΔΕΝΤΡΟ επιδιώκει μέσα από τα προγράμματα που θα ξεκινήσει να ενεργοποιήσει ταυτόχρονα το μυαλό, την καρδιά και τα χέρια…
Ανάμεσα στους στόχους του είναι:
να εξερευνήσει και να προωθήσει εναλλακτικούς τρόπους συμπεριφορών και διαβίωσης, που αντιμετωπίζουν αφ’ ενός τα προβλήματα μίας κρίσης τόσο επίκαιρης όπως η οικονομική και πολιτικο-κοινωνική, όσο και μακρόπνοης όπως η ενεργειακή κρίση και η κλιματική αλλαγή.
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΕΟΙ ΤΟΠΟΙ"
Η φύση ιδιωτικοποιείται, ο χώρος κατατέμνεται και μετατρέπεται σε προϊόν εμπορεύσιμο, ένα commodity που μοιράζεται νόμιμα ή παράνομα ανάμεσα σε ιδιώτες. Ότι περισσεύει είναι «δημόσιο». Το δημόσιο, απαξιωμένο και ισοδύναμο με το υπόλοιπο, το υπόλειμμα, το απόρριμμα, το έρμαιο, το θύμα.
Στην Αθήνα, οι ελάχιστοι εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι τελούν υπό εγκατάλειψη ή υπό απειλή «ανάπτυξης» που ισοδυναμεί με τον τελικό εξανδραποδισμό του όποιου φυσικού, με την τελειωτική καθυπόταξη του ελεύθερου.
Στο τοπίο, η ανθρώπινη παρουσία ακόμη και όπου δεν είναι μόνιμη με κάποια κατασκευή γίνεται εν τούτοις έκδηλη με την παρουσία των ανθρώπινων απορριμμάτων. Τα πιο απρόσιτα μέρη μόνο δεν αποτελούν πεδίο οικιστικής εκμετάλλευσης αλλά το ίδιο εύκολα θα χρησιμοποιηθούν τουριστικά ή μεταλλευτικά. Όμως η ύπαρξη της φύσης δεν υπάρχει μόνο για την ανθρώπινη εκμετάλλευση.
Η έννοια της ελευθερίας σε σχέση με την έννοια του τόπου είναι ένα από τα αντικείμενα που θα διερευνήσουμε.
Οι ελεύθεροι νέοι τόποι είναι ενδεχομένως ομάδες πολιτών, συλλογικότητες, γειτονιές, κοινότητες, χωριά, πόλεις ή περιοχές που προστατεύονται από συνειδητοποιημένους πολίτες, ελεύθερους ανθρώπους με συνειδητές επιλογές σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Εν τούτοις η στάση που επιλέγουμε απέναντι σε όλα αυτά δεν είναι συγκρουσιακή και θεωρούμε ότι η όποια αλλαγή θα επέλθει ως συλλογικό αίτημα όταν αυτό αποτελέσει έκδηλη, επείγουσα και συνειδητοποιημένη ανθρώπινη ανάγκη.
"ΡΕΥΣΤΕΣ ΟΙΚΟΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ"
Οι συλλογικότητες και οι ανθρώπινες συν-υπάρξεις σε ένα τόπο μετατρέπονται από τυχαίες συναντήσεις σε κοινότητες όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να συνδέονται με τρόπους ανθρώπινους και αυθεντικούς μεταξύ τους. Οι κοινότητες των ανθρώπων μετατρέπονται σε οικοκοινότητες όταν οι σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους, η σχέση τους με τον τόπο και το ενδιαφέρον τους για το φυσικό και τη φύση αποκτούν ουσιαστικό περιεχόμενο που αντανακλάται έμπρακτα στην καθημερινότητα. Πέρα από την παραδοσιακή έννοια των οικοκοινοτήτων πρέπει να ερευνήσουμε που και πως οι παραπάνω συνθήκες είναι δυνατόν να ισχύσουν.
Αυτές είναι για μας οι ρευστές οικοκοινότητες.
Μια ριζικά διαφορετική και καλύτερη εκδοχή κοινωνιών που οφείλουμε να φτιάξουμε για τους επόμενους από εμάς.