Αστικές Καλλιέργειες και το δικαίωμα στη πόλη: Το Μονοπάτι
Πρόσκληση σε συμμετοχή
Αστικό Κενό/Το μονοπάτι/ Για το δικαίωμα στο χώρο και στη πόλη, 2009.
Η ομάδα Αστικό Κενό καλεί σε συμμετοχή και προτείνει την δημιουργία ανεμπόδιστων διελεύσεων μέσα από τις επιμέρους θεσμικές ιδιοκτησίες στο οικοδομικό τετράγωνο όπου στεγάζεται προσωρινά το ΕΜΣΤ με την χάραξη ενός μονοπατιού.
Ελάτε απόψε (1η Οκτωβρίου 2009) να περπατήσετε μαζί μας στο μονοπάτι. Στη διαδρομή θα ανακαλύψουμε μαζί την αστική καλλιέργεια στο κέντρο της Αθήνας και θα συζητήσουμε για το δημόσιο χώρο, τη συμμετοχή και τo μέλλον των πόλεων...
Το σημείο αφετηρίας είναι ο Σταθμός του Μετρό Ευαγγελισμός, στην έξοδο Ριζάρη, στις 7.00 μ.μ. Θα σας παρακαλούσαμε να συγκεντρωθείτε στο χώρο στις 6:45 καθότι η δράση θα ξεκινήσει στις 7 ακριβώς.
Η δράση αποτελεί μέρος της έκθεσης Διευρυμένες Οικολογίες / Προσεγγίσεις σε μια εποχή κρίσης (Διάρκεια: 11/6/2009-4/10/2009, επιμέλεια: Δάφνη Βιτάλη) που διοργανώνει το ΕΜΣΤ (Εθνικό ΜΟυσείο Σύγχρονης Τέχνης). Στην έκθεση παρουσιάζεται το έργο 27 καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνικών ομάδων που δραστηριοποιούνται κυρίως στην Αθήνα, οι οποίοι δημιούργησαν έργα για τους υπαίθριους χώρους που εκτείνονται γύρω από το κτίριο του Ωδείου Αθηνών. Η έκθεση έχει τη μορφή μιας ανοιχτής αφήγησης όπου διαφορετικές θεματικές και πρακτικές αντιπαρατίθενται και παρουσιάζονται γλυπτικές και ηχητικές εγκαταστάσεις, in situ έργα, νυχτερινές βιντεοπροβολές, παρεμβάσεις στο τοπίο, συμμετοχικές δράσεις καθώς και έργα που εστιάζουν σε κοινότητες ανθρώπων.
ΣΚΟΠΟΙ
«Υπάρχει μία αληθινή ανάγκη για εκπαίδευση που φέρνει κοντά το μυαλό, τη καρδιά και τα χέρια».
Επιβεβαιώνοντας τη παραπάνω επισήμανση, το ΔΕΝΤΡΟ επιδιώκει μέσα από τα προγράμματα που θα ξεκινήσει να ενεργοποιήσει ταυτόχρονα το μυαλό, την καρδιά και τα χέρια…
Ανάμεσα στους στόχους του είναι:
να εξερευνήσει και να προωθήσει εναλλακτικούς τρόπους συμπεριφορών και διαβίωσης, που αντιμετωπίζουν αφ’ ενός τα προβλήματα μίας κρίσης τόσο επίκαιρης όπως η οικονομική και πολιτικο-κοινωνική, όσο και μακρόπνοης όπως η ενεργειακή κρίση και η κλιματική αλλαγή.
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΕΟΙ ΤΟΠΟΙ"
Η φύση ιδιωτικοποιείται, ο χώρος κατατέμνεται και μετατρέπεται σε προϊόν εμπορεύσιμο, ένα commodity που μοιράζεται νόμιμα ή παράνομα ανάμεσα σε ιδιώτες. Ότι περισσεύει είναι «δημόσιο». Το δημόσιο, απαξιωμένο και ισοδύναμο με το υπόλοιπο, το υπόλειμμα, το απόρριμμα, το έρμαιο, το θύμα.
Στην Αθήνα, οι ελάχιστοι εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι τελούν υπό εγκατάλειψη ή υπό απειλή «ανάπτυξης» που ισοδυναμεί με τον τελικό εξανδραποδισμό του όποιου φυσικού, με την τελειωτική καθυπόταξη του ελεύθερου.
Στο τοπίο, η ανθρώπινη παρουσία ακόμη και όπου δεν είναι μόνιμη με κάποια κατασκευή γίνεται εν τούτοις έκδηλη με την παρουσία των ανθρώπινων απορριμμάτων. Τα πιο απρόσιτα μέρη μόνο δεν αποτελούν πεδίο οικιστικής εκμετάλλευσης αλλά το ίδιο εύκολα θα χρησιμοποιηθούν τουριστικά ή μεταλλευτικά. Όμως η ύπαρξη της φύσης δεν υπάρχει μόνο για την ανθρώπινη εκμετάλλευση.
Η έννοια της ελευθερίας σε σχέση με την έννοια του τόπου είναι ένα από τα αντικείμενα που θα διερευνήσουμε.
Οι ελεύθεροι νέοι τόποι είναι ενδεχομένως ομάδες πολιτών, συλλογικότητες, γειτονιές, κοινότητες, χωριά, πόλεις ή περιοχές που προστατεύονται από συνειδητοποιημένους πολίτες, ελεύθερους ανθρώπους με συνειδητές επιλογές σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Εν τούτοις η στάση που επιλέγουμε απέναντι σε όλα αυτά δεν είναι συγκρουσιακή και θεωρούμε ότι η όποια αλλαγή θα επέλθει ως συλλογικό αίτημα όταν αυτό αποτελέσει έκδηλη, επείγουσα και συνειδητοποιημένη ανθρώπινη ανάγκη.
"ΡΕΥΣΤΕΣ ΟΙΚΟΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ"
Οι συλλογικότητες και οι ανθρώπινες συν-υπάρξεις σε ένα τόπο μετατρέπονται από τυχαίες συναντήσεις σε κοινότητες όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να συνδέονται με τρόπους ανθρώπινους και αυθεντικούς μεταξύ τους. Οι κοινότητες των ανθρώπων μετατρέπονται σε οικοκοινότητες όταν οι σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους, η σχέση τους με τον τόπο και το ενδιαφέρον τους για το φυσικό και τη φύση αποκτούν ουσιαστικό περιεχόμενο που αντανακλάται έμπρακτα στην καθημερινότητα. Πέρα από την παραδοσιακή έννοια των οικοκοινοτήτων πρέπει να ερευνήσουμε που και πως οι παραπάνω συνθήκες είναι δυνατόν να ισχύσουν.
Αυτές είναι για μας οι ρευστές οικοκοινότητες.
Μια ριζικά διαφορετική και καλύτερη εκδοχή κοινωνιών που οφείλουμε να φτιάξουμε για τους επόμενους από εμάς.