Σημαντικό κομμάτι του εργαστηρίου που είναι σε εξέλιξη είναι ο δημόσιος διάλογος. Μία ευκαιρία ανταλλαγής σκέψεων ανάμεσα στους συμμετέχοντες στο εργαστήριο συντονιστές και σπουδαστές και τα μέλη της κοινότητας αλλά και ενδιαφερόμενους πολίτες. Ο τόπος συνάντησης είναι στο φουαγιέ του κινηματογράφου Αλίκη που είναι τμήμα των εγκαταστάσεων του Αθλητικού και Πολιτιστικού Πάρκου Νέας Μάκρης και στεγάζεται σε τμήμα της περιοχής της πρώην αμερικάνικης βάσης και όλες οι παρακάτω εκδηλώσεις είναι ανοικτές στο κοινό. (Δείτε οδηγίες πρόσβασης παρακάτω)
Τετάρτη 6:00μμ:
Παρουσιάσεις από μέλη της κοινότητας και συζήτηση σχετικά με τα χαρακτηριστικά και την ιστορία της περιοχής
Πέμπτη, (1:00μμ) Περίπατος στον αρχαιολογικό χώρο της Μπρέξιζας με ξενάγηση και στην πρώην αμερικάνικη βάση. Ο περίπατος είναι ανοικτός στο κοινό
Πέμπτη (5:30μμ) Παρουσίαση της διπλωματικής εργασίας των αρχιτεκτόνων ΕΜΠ Χριστίνα Φραγγέτη και Γιώργο Δρακόπουλο με θέμα:
«Με συμμαχο τη φύση: μία πορεία προς τον αρχαιολογικό χώρο Μπρέξιζας στην Νέα Μάκρη»
Συζήτηση
Παρασκευή: (5:30μμ) Παρουσίαση των εργασιών των σπουδαστών του εργαστηρίου και συζητήσεις.
Διάλειμμα
7:00μμ
Επί μέρους συζητήσεις ομάδων με τη συμμετοχή του κόσμου (Open Space)και κλείσιμο με συζήτηση όλων των συμμετεχόντων για συμπεράσματα και κλείσιμο του εργαστηρίου
Πληροφορίες για το πώς να έρθετε:
Εάν έρχεστε από την Αθήνα με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ (με ένδειξη Μαραθώνας, Γραμματικό, Αγ. Μαρίνα) , η περιοχή της πρωην αμερικάνικης βάσης είναι και στάση για το λεωφορείο οπότε ειδοποιείστε ότι θέλετε να κατέβετε στην πρώην αμερικάνικη βάση. Από το σημείο της στάσης μέχρι τον κινηματογράφο Αλίκη και το φουαγιέ θα περπατήσετε με τα πόδια μία απόσταση περίπου 100 μέτρων μέσα στην βάση.
Αν έρχεστε με αυτοκίνητο από Μαραθώνος με κατεύθυνση προς Μαραθώνα μετά τη διασταύρωση Διονύσου στα 150 μέτρα περίπου μετά την πυροσβεστική Ν. Μάκρης θα δείτε την είσοδο της αμερικάνικης βάσης και θα στρίψετε δεξιά και θα προχωρήσετε προς τα κάτω. Παρκάρετε και προχωρήστε με τα πόδια.
ΣΚΟΠΟΙ
«Υπάρχει μία αληθινή ανάγκη για εκπαίδευση που φέρνει κοντά το μυαλό, τη καρδιά και τα χέρια».
Επιβεβαιώνοντας τη παραπάνω επισήμανση, το ΔΕΝΤΡΟ επιδιώκει μέσα από τα προγράμματα που θα ξεκινήσει να ενεργοποιήσει ταυτόχρονα το μυαλό, την καρδιά και τα χέρια…
Ανάμεσα στους στόχους του είναι:
να εξερευνήσει και να προωθήσει εναλλακτικούς τρόπους συμπεριφορών και διαβίωσης, που αντιμετωπίζουν αφ’ ενός τα προβλήματα μίας κρίσης τόσο επίκαιρης όπως η οικονομική και πολιτικο-κοινωνική, όσο και μακρόπνοης όπως η ενεργειακή κρίση και η κλιματική αλλαγή.
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΕΟΙ ΤΟΠΟΙ"
Η φύση ιδιωτικοποιείται, ο χώρος κατατέμνεται και μετατρέπεται σε προϊόν εμπορεύσιμο, ένα commodity που μοιράζεται νόμιμα ή παράνομα ανάμεσα σε ιδιώτες. Ότι περισσεύει είναι «δημόσιο». Το δημόσιο, απαξιωμένο και ισοδύναμο με το υπόλοιπο, το υπόλειμμα, το απόρριμμα, το έρμαιο, το θύμα.
Στην Αθήνα, οι ελάχιστοι εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι τελούν υπό εγκατάλειψη ή υπό απειλή «ανάπτυξης» που ισοδυναμεί με τον τελικό εξανδραποδισμό του όποιου φυσικού, με την τελειωτική καθυπόταξη του ελεύθερου.
Στο τοπίο, η ανθρώπινη παρουσία ακόμη και όπου δεν είναι μόνιμη με κάποια κατασκευή γίνεται εν τούτοις έκδηλη με την παρουσία των ανθρώπινων απορριμμάτων. Τα πιο απρόσιτα μέρη μόνο δεν αποτελούν πεδίο οικιστικής εκμετάλλευσης αλλά το ίδιο εύκολα θα χρησιμοποιηθούν τουριστικά ή μεταλλευτικά. Όμως η ύπαρξη της φύσης δεν υπάρχει μόνο για την ανθρώπινη εκμετάλλευση.
Η έννοια της ελευθερίας σε σχέση με την έννοια του τόπου είναι ένα από τα αντικείμενα που θα διερευνήσουμε.
Οι ελεύθεροι νέοι τόποι είναι ενδεχομένως ομάδες πολιτών, συλλογικότητες, γειτονιές, κοινότητες, χωριά, πόλεις ή περιοχές που προστατεύονται από συνειδητοποιημένους πολίτες, ελεύθερους ανθρώπους με συνειδητές επιλογές σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Εν τούτοις η στάση που επιλέγουμε απέναντι σε όλα αυτά δεν είναι συγκρουσιακή και θεωρούμε ότι η όποια αλλαγή θα επέλθει ως συλλογικό αίτημα όταν αυτό αποτελέσει έκδηλη, επείγουσα και συνειδητοποιημένη ανθρώπινη ανάγκη.
"ΡΕΥΣΤΕΣ ΟΙΚΟΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ"
Οι συλλογικότητες και οι ανθρώπινες συν-υπάρξεις σε ένα τόπο μετατρέπονται από τυχαίες συναντήσεις σε κοινότητες όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να συνδέονται με τρόπους ανθρώπινους και αυθεντικούς μεταξύ τους. Οι κοινότητες των ανθρώπων μετατρέπονται σε οικοκοινότητες όταν οι σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους, η σχέση τους με τον τόπο και το ενδιαφέρον τους για το φυσικό και τη φύση αποκτούν ουσιαστικό περιεχόμενο που αντανακλάται έμπρακτα στην καθημερινότητα. Πέρα από την παραδοσιακή έννοια των οικοκοινοτήτων πρέπει να ερευνήσουμε που και πως οι παραπάνω συνθήκες είναι δυνατόν να ισχύσουν.
Αυτές είναι για μας οι ρευστές οικοκοινότητες.
Μια ριζικά διαφορετική και καλύτερη εκδοχή κοινωνιών που οφείλουμε να φτιάξουμε για τους επόμενους από εμάς.
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
