Κτίζοντας μαζί/ Κτίζοντας Κοινότητα


Το κτίζειν αφορά πολλά περισσότερα από την οικοδομή.
Οι κατασκευές που δημιουργούμε και ο τρόπος που τις κατασκευάζουμε αντανακλά τις αξίες, τις ανάγκες και τα υλικά του πολιτισμού που τα παράγει. Τι έχουν να μας πουν τα κτίρια σήμερα για τις ίδιες τις κοινότητές μας;

Στην παρουσίαση αυτή θα δούμε πως μία φυσική διαδικασία κατασκευής με αρχαίες καταβολές συνδέεται με τις αρχές της διαρκούς καλλιέργειας και κυρίως πως η συνεργατική κατασκευή βοηθά στο να «οικοδομηθεί» μία πιο ζωντανή, δραστήρια και συνδεδεμένη κοινότητα παίρνοντας μία εικόνα από την δράση που έλαβε χώρα μια βδομάδα πριν όπου 20 άτομα συγκεντρώθηκαν για να εξερευνήσουν μία αρχαία τεχνική και να την ερμηνεύσουν έτσι ώστε να αντανακλά σημερινές ανάγκες και αξίες.

Ο Mark Krawczyk επιστρέφει στην Ελλάδα και στη Νέα Μάκρη μετά τον Οκτώβριο του 2009 και μιλά για το εργαστήριο στη Λευκάδα και τη φιλοσοφία πίσω από την ομαδική διαδικασία κτισίματος και το permaculture...

Τρίτη 13 Απριλίου, 2010 7:30μμ

Αίθουσα Πολύτροπο (Χώρος του Συλλόγου Πολιτιστικές Απόπειρες)
Λεωφόρος Μαραθώνος απέναντι από Lidl
για περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία:

ΣΚΟΠΟΙ

«Υπάρχει μία αληθινή ανάγκη για εκπαίδευση που φέρνει κοντά το μυαλό, τη καρδιά και τα χέρια».


Jonathan Dawson


Επιβεβαιώνοντας τη παραπάνω επισήμανση, το ΔΕΝΤΡΟ επιδιώκει μέσα από τα προγράμματα που θα ξεκινήσει να ενεργοποιήσει ταυτόχρονα το μυαλό, την καρδιά και τα χέρια…

Το ΔΕΝΤΡΟ έχει σαν αντικείμενο τόσο το ανθρωπογενές (κτισμένο ή διαμορφωμένο από τον άνθρωπο) περιβάλλον όσο και το φυσικό όπως και την δραστηριοποίηση σε θέματα περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής.

Ανάμεσα στους στόχους του είναι:


να εξερευνήσει και να προωθήσει εναλλακτικούς τρόπους συμπεριφορών και διαβίωσης, που αντιμετωπίζουν αφ’ ενός τα προβλήματα μίας κρίσης τόσο επίκαιρης όπως η οικονομική και πολιτικο-κοινωνική, όσο και μακρόπνοης όπως η ενεργειακή κρίση και η κλιματική αλλαγή.


να ενθαρρύνει την επαφή με τη φύση, την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά ζητήματα, τη γνωριμία με οικολογικές πρακτικές και συνήθειες ζωής επιχειρώντας μία συμφιλίωση με το εδώ και το τώρα.

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΕΟΙ ΤΟΠΟΙ"

Η φύση ιδιωτικοποιείται, ο χώρος κατατέμνεται και μετατρέπεται σε προϊόν εμπορεύσιμο, ένα commodity που μοιράζεται νόμιμα ή παράνομα ανάμεσα σε ιδιώτες. Ότι περισσεύει είναι «δημόσιο». Το δημόσιο, απαξιωμένο και ισοδύναμο με το υπόλοιπο, το υπόλειμμα, το απόρριμμα, το έρμαιο, το θύμα. Το βλέπουμε να συμβαίνει στις πόλεις αλλά και στην ύπαιθρο, σχεδόν παντού όπου φτάνει ο άνθρωπος.

Στην Αθήνα, οι ελάχιστοι εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι τελούν υπό εγκατάλειψη ή υπό απειλή «ανάπτυξης» που ισοδυναμεί με τον τελικό εξανδραποδισμό του όποιου φυσικού, με την τελειωτική καθυπόταξη του ελεύθερου.

Στο τοπίο, η ανθρώπινη παρουσία ακόμη και όπου δεν είναι μόνιμη με κάποια κατασκευή γίνεται εν τούτοις έκδηλη με την παρουσία των ανθρώπινων απορριμμάτων. Τα πιο απρόσιτα μέρη μόνο δεν αποτελούν πεδίο οικιστικής εκμετάλλευσης αλλά το ίδιο εύκολα θα χρησιμοποιηθούν τουριστικά ή μεταλλευτικά. Όμως η ύπαρξη της φύσης δεν υπάρχει μόνο για την ανθρώπινη εκμετάλλευση.

Η έννοια της ελευθερίας σε σχέση με την έννοια του τόπου είναι ένα από τα αντικείμενα που θα διερευνήσουμε.

Οι ελεύθεροι νέοι τόποι είναι ενδεχομένως ομάδες πολιτών, συλλογικότητες, γειτονιές, κοινότητες, χωριά, πόλεις ή περιοχές που προστατεύονται από συνειδητοποιημένους πολίτες, ελεύθερους ανθρώπους με συνειδητές επιλογές σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.

Εν τούτοις η στάση που επιλέγουμε απέναντι σε όλα αυτά δεν είναι συγκρουσιακή και θεωρούμε ότι η όποια αλλαγή θα επέλθει ως συλλογικό αίτημα όταν αυτό αποτελέσει έκδηλη, επείγουσα και συνειδητοποιημένη ανθρώπινη ανάγκη.

"ΡΕΥΣΤΕΣ ΟΙΚΟΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ"

Οι συλλογικότητες και οι ανθρώπινες συν-υπάρξεις σε ένα τόπο μετατρέπονται από τυχαίες συναντήσεις σε κοινότητες όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να συνδέονται με τρόπους ανθρώπινους και αυθεντικούς μεταξύ τους. Οι κοινότητες των ανθρώπων μετατρέπονται σε οικοκοινότητες όταν οι σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους, η σχέση τους με τον τόπο και το ενδιαφέρον τους για το φυσικό και τη φύση αποκτούν ουσιαστικό περιεχόμενο που αντανακλάται έμπρακτα στην καθημερινότητα. Πέρα από την παραδοσιακή έννοια των οικοκοινοτήτων πρέπει να ερευνήσουμε που και πως οι παραπάνω συνθήκες είναι δυνατόν να ισχύσουν.


Αυτές είναι για μας οι ρευστές οικοκοινότητες.


Μια ριζικά διαφορετική και καλύτερη εκδοχή κοινωνιών που οφείλουμε να φτιάξουμε για τους επόμενους από εμάς.

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ