Κλιματική αλλαγή, Καθημερινότητα και Εκπαίδευση



Το ΔΕΝΤΡΟ ξεκινά το 2010 και σας καλεί σε με μία εκδήλωση-συζήτηση που σχολιάζει την Κοπεγχάγη και τις κινητοποιήσεις για την κλιματική αλλαγή, όπως και το -από εδώ και στο εξής- μέλλον:
Τι μπορεί να συνδέει μία οικονομική κρίση με το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής;
Πως η καθημερινότητα διαμορφώνει τα φαινόμενα των κρίσεων και πως επηρεάζεται η καθημερινότητα από αυτές;

Πως η καθημερινότητα σε σχέση με την εκπαίδευση μπορεί να εμπεριέχουν τη λύση;
Με την ευκαιρία της Συνόδου Κορυφής για την Κλιματική Αλλαγή στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο 2009, χρειάζεται να δούμε ποιο είναι τελικά το ποσοστό της συμμετοχής μας στο πρόβλημα και στην λύση του και μέσα από ποιες διαδικασίες οι τοπικές κοινωνίες μπορούν να έχουν ελπίδα να ανακτήσουν την ανθεκτικότητά τους απέναντι σε τόσο σοβαρές απειλές.
Τόσο η εκπαιδευτική διαδικασία όσο επίσης και το περιεχόμενο σπουδών διαφόρων κλάδων θα πρέπει να αναπροσαρμοστούν για να αντιμετωπίσουν τις νέες προκλήσεις και τις συνέπειες των αλλαγών.


_______________________________________________________

Κλιματική αλλαγή, Καθημερινότητα και Εκπαίδευση
18:30 25/2/2010
Αμφιθέατρο ΑΚΤΟ, Κραναού 3

Μία συζήτηση στρογγυλής τραπέζης ανοικτή σε κοινό και σπουδαστές για την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της στην εκπαίδευση και στην καθημερινότητα όλων μας.

Εισηγητές

Νίκος Χρυσόγελος, Xημικός περιβαλλοντολόγος, εκπρόσωπος Οικολόγων Πρασίνων
Κλιματική αλλαγή, ένα παγκόσμιο φαινόμενο με τοπικές συνέπειες.
Κλίμα και τοπικές κοινωνίες, ποιες είναι οι απειλές, τι μπορεί να γίνει τοπικά.
Νίκος Αναστασόπουλος, Αρχιτέκτων, AKTO/ επιμελητής προγραμμάτων, ΔΕΝΤΡΟ
Κλιματική αλλαγή, γενική εκπαίδευση και αναπροσαρμογή στο curriculum και το περιεχόμενο των μαθημάτων και της εκπαίδευσης
Νικηφόρος Πλυτάς, Υπεύθυνος για την Κλιματική Αλλαγή & Ενέργεια,
Δίκτυο Μεσόγειος SOS
Νέα δεδομένα-νέες ευκαιρίες στους επαγγελματικούς κλάδους
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

ΣΚΟΠΟΙ

«Υπάρχει μία αληθινή ανάγκη για εκπαίδευση που φέρνει κοντά το μυαλό, τη καρδιά και τα χέρια».


Jonathan Dawson


Επιβεβαιώνοντας τη παραπάνω επισήμανση, το ΔΕΝΤΡΟ επιδιώκει μέσα από τα προγράμματα που θα ξεκινήσει να ενεργοποιήσει ταυτόχρονα το μυαλό, την καρδιά και τα χέρια…

Το ΔΕΝΤΡΟ έχει σαν αντικείμενο τόσο το ανθρωπογενές (κτισμένο ή διαμορφωμένο από τον άνθρωπο) περιβάλλον όσο και το φυσικό όπως και την δραστηριοποίηση σε θέματα περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής.

Ανάμεσα στους στόχους του είναι:


να εξερευνήσει και να προωθήσει εναλλακτικούς τρόπους συμπεριφορών και διαβίωσης, που αντιμετωπίζουν αφ’ ενός τα προβλήματα μίας κρίσης τόσο επίκαιρης όπως η οικονομική και πολιτικο-κοινωνική, όσο και μακρόπνοης όπως η ενεργειακή κρίση και η κλιματική αλλαγή.


να ενθαρρύνει την επαφή με τη φύση, την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά ζητήματα, τη γνωριμία με οικολογικές πρακτικές και συνήθειες ζωής επιχειρώντας μία συμφιλίωση με το εδώ και το τώρα.

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΕΟΙ ΤΟΠΟΙ"

Η φύση ιδιωτικοποιείται, ο χώρος κατατέμνεται και μετατρέπεται σε προϊόν εμπορεύσιμο, ένα commodity που μοιράζεται νόμιμα ή παράνομα ανάμεσα σε ιδιώτες. Ότι περισσεύει είναι «δημόσιο». Το δημόσιο, απαξιωμένο και ισοδύναμο με το υπόλοιπο, το υπόλειμμα, το απόρριμμα, το έρμαιο, το θύμα. Το βλέπουμε να συμβαίνει στις πόλεις αλλά και στην ύπαιθρο, σχεδόν παντού όπου φτάνει ο άνθρωπος.

Στην Αθήνα, οι ελάχιστοι εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι τελούν υπό εγκατάλειψη ή υπό απειλή «ανάπτυξης» που ισοδυναμεί με τον τελικό εξανδραποδισμό του όποιου φυσικού, με την τελειωτική καθυπόταξη του ελεύθερου.

Στο τοπίο, η ανθρώπινη παρουσία ακόμη και όπου δεν είναι μόνιμη με κάποια κατασκευή γίνεται εν τούτοις έκδηλη με την παρουσία των ανθρώπινων απορριμμάτων. Τα πιο απρόσιτα μέρη μόνο δεν αποτελούν πεδίο οικιστικής εκμετάλλευσης αλλά το ίδιο εύκολα θα χρησιμοποιηθούν τουριστικά ή μεταλλευτικά. Όμως η ύπαρξη της φύσης δεν υπάρχει μόνο για την ανθρώπινη εκμετάλλευση.

Η έννοια της ελευθερίας σε σχέση με την έννοια του τόπου είναι ένα από τα αντικείμενα που θα διερευνήσουμε.

Οι ελεύθεροι νέοι τόποι είναι ενδεχομένως ομάδες πολιτών, συλλογικότητες, γειτονιές, κοινότητες, χωριά, πόλεις ή περιοχές που προστατεύονται από συνειδητοποιημένους πολίτες, ελεύθερους ανθρώπους με συνειδητές επιλογές σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.

Εν τούτοις η στάση που επιλέγουμε απέναντι σε όλα αυτά δεν είναι συγκρουσιακή και θεωρούμε ότι η όποια αλλαγή θα επέλθει ως συλλογικό αίτημα όταν αυτό αποτελέσει έκδηλη, επείγουσα και συνειδητοποιημένη ανθρώπινη ανάγκη.

"ΡΕΥΣΤΕΣ ΟΙΚΟΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ"

Οι συλλογικότητες και οι ανθρώπινες συν-υπάρξεις σε ένα τόπο μετατρέπονται από τυχαίες συναντήσεις σε κοινότητες όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να συνδέονται με τρόπους ανθρώπινους και αυθεντικούς μεταξύ τους. Οι κοινότητες των ανθρώπων μετατρέπονται σε οικοκοινότητες όταν οι σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους, η σχέση τους με τον τόπο και το ενδιαφέρον τους για το φυσικό και τη φύση αποκτούν ουσιαστικό περιεχόμενο που αντανακλάται έμπρακτα στην καθημερινότητα. Πέρα από την παραδοσιακή έννοια των οικοκοινοτήτων πρέπει να ερευνήσουμε που και πως οι παραπάνω συνθήκες είναι δυνατόν να ισχύσουν.


Αυτές είναι για μας οι ρευστές οικοκοινότητες.


Μια ριζικά διαφορετική και καλύτερη εκδοχή κοινωνιών που οφείλουμε να φτιάξουμε για τους επόμενους από εμάς.

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ